Hector was hier

In dit beklijvend boek vertelt Maud Vanwalleghem het verhaal van haar zoontje Hector, die een maand na zijn geboorte - enkele weken na Mauds eedaflegging als senator - sterft aan een zeldzame stofwisselingsziekte.  

Maud beschrijft op een authentieke en pure manier haar persoonlijke ervaringen in deze intense periode van geboorte, rouw en traumaverwerking. Ze deelt openlijk over de vele emoties die met zo’n enorm verlies gepaard gaan.  

Doorheen haar verhaal zijn reflecties en inzichten verweven over hoe we als maatschappij omgaan met zwangerschapsverlies, geboorte, ziekte, beslissingen rond het levenseinde, (perinatale) sterfte, rouwen en trauma. Stukjes geschiedenis, onderzoeksbevindingen en persoonlijke dagboekfragmenten wisselen elkaar af. Het verhaal is helder geschreven, leest als een trein en laat me als moeder niet onberoerd.  

Het boek eindigt met het hoofdstuk ‘Over kwetsbaarheid als verzet’, waarin ze het doorgedreven individualisme in onze westerse maatschappij aan de kaak stelt. “Is het realistisch te verwachten dat we alles alleen moeten kunnen?”.  Naast een kritische blik op het zorgsysteem brengt Maud ook een hoopvol perspectief: een warm pleidooi voor meer echte verbinding en een oproep aan beleidsmakers om kwetsbaarheid als de norm te hanteren.  

Aangrijpend, beklijvend, rauw en kwetsbaar. ‘Hector was hier’ is een prachtig boek dat onder je vel kruipt.