Het Is Zoeken

Eén van de collega’s kocht dit boek en vroeg me om het recenseren. Ik had er geen verwachtingen bij, maar ik kan oprecht zeggen: “Wat een tof boek!”.

Het is geschreven met een zekere luchtigheid, maar ook moeilijkere momenten worden niet uit de weg gegaan. Ik heb geregeld gelachen, begripvol geknikt, mijn hart gevoeld, en zelfs na 25 jaar moederschap nog met veel herkenning gelezen over die eerste 1000 dagen. ‘Some things never change’, lijkt het. Wat wel anders is, is dat de GSM en Google nu altijd bij de hand zijn.

Annelies schrijft dit boek dan ook aan de hand van allerlei zoektermen die ze terugvond in haar browsergeschiedenis. Dit maakt het boek bij momenten heel grappig en herkenbaar. Je herkent de twijfels, de vragen die ze zich stelde. De antwoorden zijn vaak ook grappig, maar de conclusies of bedenkingen van Annelies zijn dan weer écht en waardevol.

Zo het stukje rond ‘sussen of troosten’: dat vond ik zo mooi beschreven. Ze stelt het zo: ‘Wat als iemand dit bij jou zou doen als volwassene?’ waarna ze beschrijft hoe het moet zijn voor een baby. Heel verhelderend en zo waar.

Annelies schrijft ook vaak over de eenzaamheid van het moederschap. En zeker wanneer haar partner dan op een keer oppert om zoontje Hugo eens te laten huilen. Wat ze beschrijft, ging recht naar mijn hart. (Ook even melden dat het koppel voor de rest in communicatie blijft en elkaar blijft vinden. Hoe? Dat lees je ook in dit mooie boek).

Ik heb dit boek met veel plezier en een vol hart gelezen. Het lijkt me zeker ook tof om tijdens de zwangerschap of het prille ouderschap al te lezen, maar het blijft dus ook een aanrader als die prille eerste 1000 dagen al een tijd achter de rug zijn.

Laat het in dit seizoen een cadeautip zijn! Mocht een jonge vrouw in mijn omgeving zwanger zijn of net moeder: dit zou ik voor haar onder de kerstboom leggen!